Skip to main content
Terug naar overzicht

De schouders onder onze kwaliteit

We hebben met zijn allen in 2018 de schouders gezet onder het constant verbeteren van onze zorg. Om er zeker van te zijn dat we dat op een juiste manier doen, hebben we gekozen voor het behalen van de NIAZ-accreditatie. NIAZ staat voor Nederlands Instituut voor Accreditatie in de Zorg. Vanaf dat moment is de groei naar een verbetercultuur ingezet. Een cultuur waarin zorgprofessionals blijven leren, vooral van elkaar. Maar waar we ook leren van onze patiënten en bewoners. We gaan ervoor om ons huis op orde te hebben voor de NIAZ-audit in december 2019.

Maar eerst was er van 23 tot en met 26 oktober 2018 een proefaudit. Iets waar we naar naartoe hebben geleefd. Het doel van de proefaudit was enerzijds om te ervaren hoe het eraan toegaat bij een externe audit, anderzijds om zicht te krijgen op waar we staan. Het was vooral een leermoment. De uitkomst was positief, we zaten op schema voor de audit van 2019, maar er was ook nog heel wat werk aan de winkel voor de verdere verfijning en implementatie.

Hoe hebben we dat gedaan?

De basis van de aanpak was al een jaar eerder gelegd. Het was in 2018 vooral een kwestie van het verder uitbouwen en implementeren en het systematisch organiseren van toetsmomenten, de zogenaamde interne audits. Er zijn verbeterteams gevormd rond de volgende thema’s:

  • Governance
  • Leiderschap
  • Infectiepreventie
  • Medicatiebeheer
  • GGZ/LAZO

Deze verbeterteams nemen alle normen onder de loep en kijken welke systemen, kennis en ervaring al aanwezig zijn en hoe dit kan opgenomen worden in het kwaliteitssysteem. Het doel is om zo nauw mogelijk aan te sluiten op de bestaande overlegstructuren en processen, met behoud van de eigenheid van elke zorgeenheid. Ook hebben we implementatieteams opgericht,  gevormd door verpleegkundig en paramedisch leidinggevenden en zorgverleners. Voor de ondersteunende diensten is er een apart implementatieteam gevormd  in 2019. De voorstellen, uitgewerkt door de verbeterteams, worden afgetoetst, bijgestuurd en geïmplementeerd via de implementatieteams. Daarnaast hebben de implementatieteams ook als taak om de eigen werking kritisch tegen het licht te houden en zorginhoudelijke afspraken, die dichtbij de patiënt liggen en die specifiek zijn per cluster of zorgeenheid, uit te denken in functie van verbetering en vernieuwing.

Interne audits

De verbeterteams en implementatieteams schrijven uit hoe onze werking moet voldoen aan de normensets volgens de NIAZ-eisen. Medewerkers gingen vanuit hun rol als interne auditor de zorg toetsen aan de hand van de NIAZ-normen.  Een leermoment voor de zorgeenheid en voor de organisatie;

  • In januari en februari 2018 zijn er 16 interne auditoren opgeleid.
  • In april, mei en juni 2018 zijn er interne audits doorgegaan op alle zorgeenheden.
  • In september 2018 hebben VIR-audits plaats gevonden op alle zorgeenheden
  • In april 2019 zijn 8 nieuwe interne auditoren opgeleid

Waarom NIAZ?

Om patiëntveiligheid en kwaliteitsvolle zorg te verbeteren, dient  ze transparant en meetbaar te zijn.  Dat gebeurt al via de inspectiebezoeken van het agentschap Zorginspectie, die verplicht georganiseerd worden door de overheid. Daarnaast hebben we als OPZC Rekem gekozen voor een accreditatietraject, waarbij je jezelf als organisatie gaat toetsen aan kwaliteitsstandaarden. Dat doen we omdat we geloven in het constant verbeteren van de kwaliteit, in gang gezet door NIAZ.

Verbinding

NIAZ betekent voor OPZC Rekem ook verbinding: het verbindt de hele zorgketen. De patiënt krijgt een belangrijke rol, zorgverleners en medewerkers van de ondersteunende diensten kijken kritisch naar de eigen werking, de directie zet duidelijke beleidskaders uit, de leden van de raad van bestuur kijken hoe ze het toezicht op de besluitvorming kunnen optimaliseren, zelfs het netwerk krijgt een rol bijvoorbeeld door uitwisseling over wachttijden in het netwerk. Het succesvol implementeren van (nieuwe) procedures verbindt beleidsmakers met zorgverleners. Nieuw beleid uitschrijven is één ding, ervoor zorgen dat het werkt voor de zorgverleners is iets anders en vraagt betrokkenheid van hoog tot laag, veel aftoetsen, feedback geven en vragen, bijsturen, proefdraaien ...

Voor deze verbinding zorgt de werking van de verbeterteams en implementatieteams. De verbeterteams ontwikkelen beleid en procedures op basis van wetenschappelijke evidentie. De implementatieteams  geven feedback hierop, toetsen af, sturen bij. Soms een aantal keren, zodat je een aantal ‘loops’ moet draaien tot je bereikt hebt dat je beleid of je procedure in de praktijk werkt en wordt toegepast.

De Plan-Do-Check-Act (PDCA)-cyclus is eigenlijk ook een continue verbinding van beleid maken, uitvoeren, controleren en bijsturen.

Ook patiënten/bewoners, vrijwilligers en ervaringsdeskundigen hebben hun rol binnen het accreditatietraject. Zo worden patiënten en bewoners geïnformeerd over hoe wij constant werken aan de verbetering van de zorg en wat het voor hen betekent. Vrijwilligers en ervaringsdeskundigen denken mee en geven advies.

NIAZ-jaarprijs

Via een poll stemden medewerkers van OPZC Rekem op drie projecten die konden worden voorgedragen als inzending voor de NIAZ-jaarprijs. Uiteindelijk won het project ‘Open verpleegpost’ van Ouderenzorg B leefgroep 3 met 58 stemmen de poll en nam deel aan de NIAZ-jaarprijs. Helaas kregen we niet genoeg stemmen om ons project te presenteren tijdens de jaarlijkse NIAZ-dag in Amersfoort. Aan de NIAZ-jaarprijs namen zorginstelling uit Vlaanderen en Nederland deel. Voor de winnaar was er een cheque van 10.000 euro.

Wat hield het project in? Een korte uitleg: Een nieuwe leefgroep vraagt om een nieuwe werking. In de visie speelt de herstelgedachte een belangrijke rol. Hierin neemt de patiënt zelf verantwoordelijkheid over zijn behandeltraject. De zorgverlener heeft een coachende en begeleidende rol. Voor de patiënten is de nabijheid en beschikbaarheid van medewerkers belangrijk zodat ze elk moment iemand kunnen bereiken. Zo ontstond het idee om de verpleegpost te plaatsen in de dagzaal. Of ‘De kracht van nabijheid in de weg naar herstel’, zoals verpleegkundig specialist Joke Stas het project verwoordde.  “Het was in het begin even wennen, zowel voor het personeel als voor de patiënten. Maar die periode duurde niet lang. De patiënten zagen dat we er zijn om te helpen, niet om te controleren.” Het project zorgde ook voor een betere sfeer tussen de patiënten en de medewerkers.